ความรักจีบกันแบบไหนกันบ้าง

ตั้งแต่พอจำความได้ ก็ประมาณอายุ 14-15 ส่วนตอนนี้ก็เกิน 35 มาแล้ว จำได้ดีในยุคตอนที่เราเป็นวัยรุ่นนั้น จะต้องเก็บเงินเพื่อรอดูหนังใหม่ เพราะกว่าจะออกมาฉายก็ใช้เวลานานพอควร มีเวลาเก็บเงินไม่น้อย แล้วหนังสมัยนั้นก็ไม่ได้ออกมาฉายกันมากมายแบบสมัยนี้ แถมค่าตั๋วก็ไม่ได้แพงเหมือนสมัยนี้เหมือนกัน รู้แค่ว่าเงินค่าขนมที่ได้ไปโรงเรียนต้องแบ่งเก็บไว้ให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก็เพียงเท่านี้ ไม่ใช่เราคนเดียวที่เราต้องจ่ายค่าดูหนังใหม่ เพราะต้องมีแฟนไปดูด้วย คิดเอาแล้วกัน ค่าขนม ค่าตั๋วหนัง มันต้องเท่าไหร่ถึงจะพอ กว่าจะมัดใจเธอได้ต้องทุ่มเทกันขนาดไหนแต่มายุคนี่พอเริ่มมีรายได้ ไม่ต้องพาไปดูหนังกันแล้ว เดี๋ยวนี้ไปร้านเหล้ากันหมด ตกเย็นคุยไลน์กันแล้วก็นัดเจอกันที่ร้านเหล้า แค่นี้ไม่นานก็ได้ทำกิจกรรมในร่มกันแล้ว ไม่แปลกเลยเพราะต่างคนก็ต่างรู้ใจกันหมด ไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังกันอีกต่อไป ยิ่งถ้าช้า มัวแต่ลีลาเชื่อได้เลยว่าอดรับประทานแน่นอน เพราะเธอก็ไฟแรงมาขนาดนี้แล้วยังจะต้องไปอ้อมโลกกันอีกทำไมจริงไหม
แต่จะว่าไปวัยรุ่นสมัยนี้ก็ยังไม่ได้เข้าไป เที่ยวผับ เที่ยวบาร์ ก็ต้องจีบกันด้วยวิธีต่าง ๆ นานากันไป บ้างก็ไปตามร้านไอติม หรือร้านนม จะว่าไปแล้วในยุคสมัยก่อน ยังไม่มีร้านแบบนี้มากนัก อย่างมากก็ร้านน้ำเต้าหู้แค่นั้น จะหาร้านสวยน่ารักแล้วถ่ายรูปเล่นกัน ไม่มีเด็ดขาด ถ้าพูดไปถึงการถ่ายรูป สมัยก่อนรูปถ่ายจัดเป็นของหายากแล้วถ้ายังพอจำได้กันในยุคนั้น รูปถ่ายแต่ละใบมีค่าที่สุด กว่าจะได้ถ่ายกันแต่ละครั้งต้องเสียเงินเริ่มตั้งแต่ซื้อฟิลม์ (กล้องถ่ายรูปยืมเพื่อนมา) แล้วก็ต้องไปล้าง ไปอัด กว่าจะได้ดูกันก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย ก็ 3-4 วัน อดทนรอกันไป แต่มาในยุคนี้มันก็ไวถ่ายยังไม่ทันเสร็จก็ดูกันได้แล้ว แถมด้วยไม่ต้องไปพึ่งพา โปรแกรมตัดต่อกันให้ยุ่งยากให้วุ่นวายด้วย เพราะในระบบการถ่ายภาพมันมีการจัดการที่ดีอยู่แล้วจะทำหน้าสวยหน้าเรียวก็ได้หมด
ในยุคนี้ทุกอย่างมันง่ายมากๆ และเร็วกันเป็นที่สุด ยิ่งการคบหาดูใจกันก็ยิ่งรวดเร็วกว่าเดิมหลายเท่ายิ่งนัก มันไม่แปลกเลยที่คนเราจะมีความอดทนที่ตำลง ความอดทนก็น้อยตามกันลงไป ด้วยทุกอย่างที่ได้มาง่าย แค่ดีดนิ้วทุกอย่างก็เปลี่ยนกันได้หมดแล้ว ลองปรับเปลี่ยนความคิดความอ่านกันใหม่สักหน่อย ให้เวลาเดินช้า ลองศึกษาดูใจกันให้มากอีกนิดอย่างเพิ่งเอาความสุขที่เป็นเพียงเปลือกนอกมาตัดสินกัน ค่อยๆ ให้ทุกอย่างเป็นไปตามความเป็นจริง อย่าเร่งความสุขจนเกินพอดี เพราะถ้ามากไป หรือเร็วไปบางครั้งก็ทำให้เราต้องเสียใจภายหลังได้เหมือนกัน อย่างที่คำโบราณได้ว่าไว้ “ช้าๆ ได้พร่าเล่มงาน” มันใช้ได้ตลอดกาล ยิ่งดูใจกันนานก็ยิ่งคบกันได้นานเช่นกัน เลือกที่จะรักไม่ได้เลือกที่จะรบอย่ารีบร้อนกันนัก